Cehennemde yer kalmayınca Tanrı,dünya üzerinde lanetlemeye başladı ruhları,ebedi cezalarını burada çekiyor,işkenceleri burada görüyorlardı.Her yer yanık et,irin ve kükürt kokuyordu..Diş gıcırtıları arasında yürüyüp geçiyorduk sokakları..Uzuvlarını kaybetmiş olan bazıları,yerlerde sürünüyorlardı..Cennete girebilen birkaç kişi kalmıştı,biz gökteki melekler olarak onları görebiliyorduk,dünyanın haline üzülüyor lakin bunun için bir şey yapamıyorlardı.Onca yazılmış kural,gönderilmiş elçiler..Bunlara rağmen insan,yolunu bulamamış,kendini şeytana kaptırmıştı.Ne yazık Adem’in oğullarına ve kızlarına..Güzel söz söyleyene eziyet ediyor,zalime tapiyorlardi..Şairler artık yazmıyor ozanlar güzellik adına türkü yakmiyordu..Yolunu iyice kaybetmiş olan insan,birbirine zulmü meziyet sayıyordu ve Kibir hırkasını sırtına giymiş,alevlerde yanarken bile onu çıkarmıyordu.Erdemden söz eden diller iblislerce kopariliyordu,dünyanın sonu yakındı aslında belki de gelmişti bile..Güneş vazgececekti doğudan yükselmekten o da yorulmuştu bu igrenclikleri görmekten..Adem’e secde etmeyen Şeytan,sözünde durmuş oturmuştu insanoğlunun yoluna..Ve bugün kalktı o yoldan çünkü artık insan daha kötücül yollar çizmişti kendine,gerek yoktu saptırmaya..Son günleri böyleydi dünyanın,ne Mesih gelip yendi Deccali ne de ayrıldı hak batıldan ve son gün yükselecekti güneş,batıdan..
Cem YILDIZ
