Bir çocuk ne ister ki;
Bir avuç anne sevgisi, bir nefes baba güveni.
Öyle yıllanmış çınar gibi değil bir filizin gölgesi kadar huzur…
İki kaşık çorba bazen bir dilim ekmek.
Beklemez her çocuk akşam eve geldiğinde elleri dolu abur cubur poşetleri.
Hele birde düşmüşse baba hasreti birde ona sormalı ne hissettiğini
yada ne istediğini.
Her çocuk özeldir diyen şair görmemişti sanki böylesini, bir yanda
dondurmasını yanlış aldı diye babasına küsen, bir yanda babasını aldı
diye hayata küsen…
Kim daha özel kim daha masum kim daha kırgın bu evrende…
Acınası bakışlar bazen aşağılayacı, mutlu etmez artık iki oyuncak
araba yada bir çift ayakkabı..
Getirebilirmisin babasını? Koyabilirmisin o küçük masum ellerini
avuçlarına? Yada okşayabilirmisin saçlarını onun dokunduğu gibi..
Hayata yenik başlamamıştı belki ama artık bir yani hep yarımdı..
Özleminin yerini sadece yüzünü yada sesini hatırlayabilme kalınca
anlarsın o çocuğun yıllar önce ne yaşadığını…
…
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Esma EĞRİ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
