Ey benim kalabalıklar ardındaki yalnızlığım
Ey benim gözlerinde hüznü yokladığım
Ey benim teninde hasret bulup kokladıklarım
Sessiz sedasız sayıkladığım
Bilmem kaçıncı bu saydığım
Her çıkmazda seslenen haykırışlarım
Kaç gün daha gitti ömürden sayamadım
Sinesinde huzuru aradıklarım
Bıraktı gitti hepsi ardından koşamadım.
Yokluğun acı çığlığı ile geçen yıllarım
Derin sularda kaybolmuş çıkaramadım.
Vakti esir aldı sustuklarım, aldırmadım
Sonra döküp yıktı, yakıp geçti hıçkırıklarım..
Yankı bulur mu sahi çırpınışlarım
Yetişir mi boğulmadan kurtaranım
Karanlığın hazin boşluğunda geceye sığındım ama sığamadım,
Bir ben yetemedim kendime gözyaşlarımı durduramadım,
Feryadım inletirken geceyi sesimi duyuramadım,
Soluğum titrek, bedenim soğuk, kendimi başı boş bıraktım.
Bir el uzatanım olmadı, durmadan ağladım..
Aldırmadı vicdanına sığındıklarım
Bağrımı yaraladı dindiremediğim sızılarım
Mazide kaldı gelip geçen acı hatıralarım
Boğazıma düğüm oldu yutkunduklarım,
Dokunamadım, battıkça battı yüreğime can kırıklarım
Hissizleştim, sanki kalbime duyarsız kaldım.
Kuytu köşelerde göz kırpmadan sabahladım.
Kapattılar gökyüzümü, çaresiz kaldım..
Ufacık bir aydınlık yoktu, umudum kaldı yarım
Perişan oldum, kalbim en ağrıyan tarafım
Dehşete kapıldım, bomboş kalmış sol yanım
Ölümün sükûtunu düşlerken kaçtı uykularım
Kaybolmaya yüz tuttu hissettiğim o derin duygularım
Sorguladım, yılmadım pes etmeden çabaladım.
Engelim oldu kıvrandığım sancım, sonuca ulaşamadım,
Ezbersiz kaldı onca cümlem, kalemime sarıldım
Tarifi imkansız bu sayfalara sığdıramadım.
Benliğimin sırrında bende bir sır oldum.
Önceleri düştüm benlikte kayboldum
Sonra çıktım ruhumda aşikar oldum..
Yaraladılar gönlümü, bir koca dehlizde boğuldum
Harabelerin altında kaldım, enkaz oldum
Yandığım alevlerde eridim, kül oldum.
Hoyrat dalgalarla savaştım, güç bulamadım,
Kaydı elimden sonsuz denizim, bense bakakaldım
Tereddüt etmedim, saniyelerle yarıştım
Kopan fırtınalarıma kimseyi inandıramadım
Seslenişlerim cevapsız kaldı, kandırıldım
Ve usandım son deminde hayatın, yıldım
Ben beni bende buldum, sende kaybettim
Vefasızlar defterine ismini kaydettim.
Kederden soldu yüzüm, sarardı benzim,
Tıkandı nefesim, kesildi soluk tükendim.
Tekmeyi vuranlar onlardı; en bildiklerim,
Bir kalemde silenlerdi dost dediklerim
Sırtıma sapladılar hançeri, kapandı bilincim
Vurgun yedi çaresizliğim, dolmadı kimsede yerim
Yitip gittim kimse bilmedi; sessizce can verdim..
Dilara ÇİMEN
