Ümitler yaşlanıyor beklenenenin yamacında
Zamanı koltuklarının altında taşıyor is kokan yabancı
Bir bulut mesafesi kadar ötede de yine o yalancı
İklim kurutuyor pervasızca…
…
Arından sessiz, ufku kara, benzi sarı numune kalan birkaç yeşilinin
Uzağına kaçıyor vefa, her ne varsa nefesten öte güzelliklerin…
Şimdi hatırladım…
Çocukken sabah olunca biter mi, geçer mi derdim yaralarım
Yine dert deviren duaya sarılıp sabahına beklenti penceresi aralarım..
Belkim çoğalsın, azalsın yalnızlığım..
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Ahmet KİRAZ) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
