Bekledim…

Bekledim…
Yüzyıl eriten yokluk günlerinde
Bir küçük yağmur tanesinin mucizesi gibi
Soğuk odaların buharlı pencerelerine adını yazarak sessizce bekledim

Küsmedim senden kalan hiçbir şeye
Hiçbir lahza kötüyü dillendirmedim
Biliyordum baki kalacak olan yanımda bu yokluk değil, sendin
Bekledim umuda eş, vuslata güneş
Gölgeme hayat seni bekledim
Sokağın pus tutan sessizliğine suretin bir gün doğar diye

Ahmet KİRAZ