Kafanda bir yığın insan,
Gönlünde pişmanlıklara esir özlemler…
Gece…Sarıldığın yıldızlar nerede şimdi?
Sabaha mutlu mu uyanacaksın sanki bilsen…
Yalnızlık…Haydi koy kafanı yastığa,
Yum gözünü ne olur usulca…
Dost…Yarınlar düne teslim,
Sen de geçmiş olursun bir gün…
Boşver…Beni bana bırak artık,
Benden geriye bir şey kalmayacak olsa da…
Sönsün ışıklar…Ne fark eder?
Odamı kaplasa içimdeki karanlık korkar mıyım…
Duvarlar…Ömürlük dert ortağı,
Bu gece sanki daha bi’ soğuk…
Gözüm takılıyor yine kapı eşiğine,
Hayalet gölgeler gelip geçiyor yine…
Uykum kaçtı iyice şiir,
Sözcükler yetmiyor;ne olur sarıl bana…
Yazarken ağlarım bilirsin kalem,
Kağıdım hep ıslaktır;kızma bana…
Sonu gelmiyor bak yine yersiz serzenişlerin,
Lakin alınma sen yine de felek…
Gözlerim direniyor uykuya bilmem neden,
Belki de usanmışlardır uyumaktan…
Ya sen…Sen bilir misin?
Kafanda bir yığın insan,
Gönlünde pişmanlıklara esir özlemler,
Uyu uyuyabilirsen…
[HBC]
Bu şiirin telif hakkı yazarın (Hakkı Burhan Canseven) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
