Vay be gönül !
Vurgunu yedin ve ölün vurdu kıyıya
Halbuki yıkılmazdın hep dimdik ayakta
O kadar sene bekledin noldu şimdi
O yolunda sen kapkaranlık bir tabutta
Ey gönül!
Nasılsın şimdi orada?
Korkmuyo musun karanlıkta?
Oysa o olsa yanında
Karanlık değil zifiri olsa
Farketmezdi yürürdük el ele aydınlığa.
Orası soğuktur şimdi be gönül
O olsaydı ısıtırdı seni ama nafile be gönül
Sen gittin ya buralar hep virane
Bi de herşey gelmişken üst üste
Bıraktım gitti sakın ola düşünme.
Muhammet Emin KÖŞKER
