Sonbahar misali düştü yine gözümden
Yüreğimin tenha şehrinin gözyaşları
Ve ardından el sallayisiyla can çekişen namütenahi hüznün cam kırıkları
Ve işte gittin
Siyah beyaz bir taş yığınının umutsuzluğa itilisinin tam dönüm noktasında
Kimsesizligimin yüzüme vurduğu o sert tokadin canımı alisinin ortasında
Ve ben, iste, biçare
Rukiye CERRAH
