Ben eski benim
Ne de gökyüzü o saçlarına kurdele takan ve sadaka verircesine az az gülen kıza aşık
Ki bilirsin hep yerüstüydüm ben
Artık imrenir oldum gökyüzüne
Saçların kıskandırırken rapunzeli
Biraz daha kokusu sinmeli
Uzak diyarlara
Ve ben artık bir kasırgayım
Ulaştırmalıyım kokusunu uzak diyarlara
Şimdi imrenir oldum gökyüzüne
Ne ben eski benim
Ne de o kız gökyüzünün aşık olduğu kız
Bulutlara anlatırdı seni
Biraz yağmura
Hiç değerin kalmamış duyduğum kadarıyla
Ve ben sadece gökyüzünü kıskanıyorum
Çünkü biliyorum
Unutmak güzel bir sanattı
Ben hatırlamaların en büyük ressamı
Saygılar hanımefendi
Şimdi bu son fırça darbem hatıralara
Ve biraz gökyüzü çiziyorum
Çünkü ben artık sadece gökyüzünü kıskanıyorum…

Bu şiirin telif hakkı yazarın (Serkan TONBUL) kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Yazıların izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

0 votes
Bu yazı Şair Durağı kategorisine gönderilmiş ve ile etiketlenmiş. Kalıcı bağlantıyı yer imlerinize ekleyin.